In deze Tjipcast ga ik in gesprek met organisatieadviseur Hans Vermaak. We verkennen waarom (en hoe) het komt dat veranderen juist werkt in de concrete dagelijkse werkpraktijk. We bespreken de effecten van ‘over ambitieuze’ plannen, teveel bemoeienis vanaf de zijlijn en de soms overdreven aandacht voor regels die in een lokale praktijk juist averechts werken. Aan de hand van praktijksituaties reflecteren we op de schaduwkant van grote verandertrajecten en zoeken we naar aanknopingspunten hoe kleine successen groter zijn te maken. Want als uitrollen niet werkt: wat kan je dan nog wel doen? We volgen daarin het motto van Hans: het meervoud van pilot is pilots! Luister of kijk naar een zeer boeiend en precies gesprek over het wel en niet werkbaar krijgen van veranderinitiatieven in organisaties.
bekijk op YouTube
Boeken op tafel:
- Leren veranderen – kennis voor veranderaars in opleiding en praktijk
- Iedereen verandert, nu wij nog
- Plezier beleven aan taaie vraagstukken
Tijdcodes:
- 03.00 Waarom er in principe niks mis is met ‘klassieke’ veranderplannen
- 04.30 Verknoping en complexiteit
- 10.00 Hoe veel goede, kleine momenten optellen tot iets groots
- 17.00 Meerwaarde scheppend en voorwaarde scheppend in organisaties
- 24.00 Anderen in positie brengen om verantwoordelijkheid te nemen, waarom dat niet niks is
- 30.00 Lokaal mensen meer verantwoordelijkheid geven, wat moet je dan o.a. kunnen: denk aan veranderen, leren en samenwerken
- 35.00 Waarom een plan saai is en welke waarde het wel heeft
- 42.00 Lokaal veranderen (klein veranderen) is niet simpel!
- 48.00 Rollen, taken en verantwoordelijkheden is niet de sleutel naar succes: maar wat dan wel?
- 55.00 Handelen vanuit een redenering versus handelen vanuit strikte regels
- 59.00 Kleuren van verandering
- 1.00 Na kleine successen en lokale praktijken door willen pakken en beleid te maken: kan dat? En werkt dat?
- 1.05 In veranderen is niet elk puzzelstukje even belangrijk: wat betekent dat voor ons vak?
- 1.09 Klein veranderen: kunnen deblokkeren in organisaties
- 1.13 Vraag van Hans aan Eva Naaijkens van de Alan Turingschool in Amsterdam